HINDUSKIE LUNCH BOXY

LUNCH BOXY NA ŚWIECIE - INDIE

Słowo „tiffin” oznacza lunch lub lekki posiłek. Pojęcie to narodziło się w brytyjskich koloniach indyjskich i do dziś używa się go głównie w Indiach. Termin powstał, gdy indyjski zwyczaj spożywania popołudniowego, lekkiego posiłku zaczął wypierać angielski zwyczaj picia popołudniowej herbatki „five o’clock”. Etymologia słowa wywodzi się z wymarłego angielskiego potocznego określenia „tiffing”, które oznaczało „spożywanie niewielkiego napoju lub posiłku”. Jednak gdy słowo to nabrało w Indiach znaczenia zbliżonego do słowa „lunch”, nie oznaczało już niewielkiego posiłku.

 W południowych Indiach i Nepalu „tiffin” to zwykle hinduskie przekąski pomiędzy posiłkami takie, jak dosa naleśnik ze sfermentowanej mączki ryżowej z czarną fasolą), czy  idli rodzaj ciastka również z ryżu i czarnej fasoli). W innych rejonach Indii, na przykład w Bombaju, pojęcie to najczęściej odnosi się do zapakowanego posiłku na wynos, zwykle niewielkiego, które indyjskie kobiety przygotowują dla swych mężów udających się do pracy, lub dzieci idących do szkoły, ale – co ciekawe - już po ich wyjściu. 

W Bombaju posiłki te dostarczane są następnie adresatom – mężom i dzieciom – przez dabbawalas, zwanych też tiffin wallahs.

Jest to zawód występujący chyba tylko w Indiach i polegający na dowożeniu świeżo zapakowanego jedzenia w lunch boxach z domu do pracy  - głównie dla pracowników biurowych, a następnie zawożeniu z powrotem pustych pojemników do punktu wyjścia. Dabbawalas korzystają z najprzeróżniejszych środków transportu wykazując się zdumiewającą pomysłowością.

Tiffin zwykle składa się z ryżu, curry, warzyw, dal rodzaj pasty z warzyw strączkowych czapati płaski placek pszenny pełniący w Indiach rolę chleba) lub ostro przyprawionego mięsa. Same pojemniki – lunch boxy – również nazywane są „tiffins”.